IC NoordOost is de officieuze benaming van de enigszins complexe constructie van intercitydiensten tussen Rotterdam, Den Haag en Amsterdam (later Schiphol) enerzijds en Groningen, Leeuwarden en Twente anderzijds. Het regelmatige patroon van rechtstreekse langeafstandsverbindingen ontstaat bij het invoeren van de geheel nieuwe dienstregeling bij Spoorslag ’70. Verbindingen tussen de grote steden in het westen van het land en de grote provinciesteden in het noorden en oosten van het land bestaan dan al vele decennia. Al in 1884 laat de SS de eerste rechtstreekse rijtuigen van Rotterdam, Den Haag en Amsterdam en Groningen en Leeuwarden rijden. Wanneer de spoorwegmaatschappij in 1890 de NRS en de NCS overneemt, neemt ook het aantal rechtstreekse treinen verder toe. Alle treinen rijden dan nog via Utrecht. Tussen Amsterdam en Amersfoort rijdt de HSM over de Oosterspoorweg naar Apeldoorn en Zutphen. Wanneer enkele jaren later de verbinding Apeldoorn – Deventer – Almelo is omgebouwd tot hoofdspoorweg laat de HSM doorgaande treinen tussen Amsterdam, Twente en Duitsland over de verbinding rijden. Wanneer na de Eerste Wereldoorlog de spoorwegmaatschappijen intensiever gaan samenwerken, wordt met meer afwisseling tussen de verschillende bestemmingen gereden. Tijdens de verschillende elektrificatieperiodes na de Tweede Wereldoorlog zijn enkele treindiensten tijdelijk opgeknipt. Vanaf 1952 zijn echter alle trajecten elektrisch berijdbaar en ontstaat een enigzins regelmatige twee-uursdienstregeling. In de Spoorboekjes zijn speciale tabellen met doorgaande sneltreinen opgenomen.
Bij het invoeren van de dienstregeling bij Spoorslag ’70 ontstaat een regelmatig patroon in de treindiensten op de NoordOostverbindingen. Elk uur vertrekt uit Amsterdam een intercity naar Amersfoort, Zwolle en Meppel. Hier splitst de trein in een treindeel naar Groningen en een treindeel naar Leeuwarden. Beide treindelen rijden hierbij als stoptrein. Een half uur later vertrekt vanuit de hoofdstad een intercity naar Enschede, danwel Duitsland. De eerstgenoemde trein geeft in Amersfoort aansluiting op de trein die vanuit Rotterdam en Den Haag naar Enschede rijdt. In Utrecht zijn de treindelen uit Rotterdam en Den Haag gecombineerd. In Deventer splitst de trein in een intercity- en een stoptreindeel. In aansluiting op de andere trein uit Amsterdam rijdt een intercity van Rotterdam en Den Haag via Utrecht naar Zwolle. In Zwolle wordt de trein gesplitst in een intercity naar Groningen en een intercity naar Leeuwarden. Door deze opzet ontstaat tussen de genoemde steden min of meer een halfuursverbinding waarbij eenmaal per uur in Amersfoort overgestapt moet worden. Tussen Utrecht en Zwolle rijden hierbij doorgaans de langste treincombinaties binnen de NoordOostverbindingen. Wanneer in de loop der jaren de capaciteit van de langste treinen te klein wordt, gaan speciale voortreinen rijden. Dit houdt voornamelijk in dat de treindelen van en naar Groningen en Leeuwarden apart van elkaar rijden. In 1990 worden de voortreinen voor enkele jaren vervangen door de zogenaamde IC’90 treinen die Zwolle met Eindhoven verbinden. Een aantal van deze treinen rijdt van en naar Leeuwarden en Groningen. In 1996 gaan de IC’90 treinen een andere route rijden en keren de voortreinen terug.
Hoewel er in het ruim veertigjarige bestaan van de verbindingen diverse wijzigingen plaatsvinden, blijft het patroon grotendeels gehandhaafd. In 2013 komt na ruim 40 jaar een eind aan de opzet van de IC NoordOost. Dat jaar wordt de Hanzelijn geopend, komt een einde aan het koppelen en splitsen in Zwolle en Utrecht en rijden de treinen Zwolle – Schiphol via Almere. Voortaan rijdt eenmaal per uur een intercity Leeuwarden – Almere – Schiphol – Den Haag Centraal met in Zwolle aansluiting op de intercity Groningen – Amersfoort – Rotterdam Centraal. Het andere halfuur wisselt de bestemming van de intercity uit Leeuwarden met die van Groningen. Vanuit Enschede rijdt eenmaal per uur een intercity naar Amersfoort en Schiphol en een half uur later een intercity naar Utrecht en Den Haag Centraal.