In oktober 1953 sluit NS de spoorlijn tussen de aansluiting bij Haagse Loolaan en Scheveningen. De lijn is vanaf 1907 onderdeel van de Hofpleinlijn, de eerste geëlektrificeerde spoorlijn in Nederland. Bij de Loolaan is er vanuit Scheveningen zowel een aansluiting richting Rotterdam als naar Den Haag. Beide verbindingsbanen en het traject naar Scheveningen zijn na de sluiting vrijwel direct opgebroken om plaats te maken voor de Haagse nieuwbouwwijk Mariahoeve en het noordelijke deel van de ringweg om de stad. Vrijgekomen materialen worden gebruikt bij de wederopbouw van andere spoorlijnen en stations. De spoorweggeschiedenis is op de meeste plekken dan ook snel en grondig uitgewist.
In de wijk Mariahoeve zijn geen sporen van de voormalige spoorlijn terug te vinden. De opzet van de wijk volgt grotendeels het oude slotenpatroon terwijl het oude spoorwegtracé hier juist schuin doorheen loopt. Ten noorden van de wijk is in de jaren na de sluiting van de spoorlijn de Landscheidingsweg op het oude tracé aangelegd. De weg vormt het noordelijke deel van de ringweg om Den Haag. Vooral na de eeuwwisseling is de weg aanzienlijk verbreed waardoor de laatste herinneringen aan de Hofpleinlijn ook hier verdwijnen. Zo is in 2001 de dubbele wachterswoning 9 bij de kruising met de Bezuidenhoutseweg gesloopt. Nadat in 1988 al een deel van het viaduct over de N44 plaatsmaakt voor nieuwbouw, verdwijnen in 2002 ook de laatste restanten van het oude viaduct ter hoogte van het voormalige station Wassenaar. Het eenvoudige houten stationsgebouw is hier al direct na de sluiting van de lijn is gesloopt.
Een kilometer verder maakt het voormalige spoorwegtracé een ruime boog naar links. Aan het begin van de boog bevindt zich de halte Renbaan-Buurtweg, voor 1946 bekend als Renbaan-Achterweg. Het stationsgebouw dat van hetzelfde type als Wittebrug-Pompstation is, is net als dat van Wassenaar direct na de sluiting van de spoorlijn gesloopt. Het oude koffiehuisje, waarvan er in de regio Den Haag aan het begin van de twintigste eeuw meerdere exemplaren verschijnen, is bewaard en heeft inmiddels de status van rijksmonument. Het houten gebouwtje is in 2018 enkele tientallen meters van het oude tracé verplaatst.
Weer een kilometer verder is tot 1970 bij de entree van de Waalsdorpervlakte het voormalige haltegebouw Waalsdorperweg te vinden. Ook dit gebouw is gelijk aan dat van Wittebrug-Pompstation. De Landscheidingsweg buigt hier van het voormalige spoorwegtracé af. Vanaf 2008 buigt de weg nog iets noordelijker van het oude tracé af naar de nieuwe Hubertstunnel. Het restant van het voormalige spoorwegtracé is vanaf hier te herkennen als ingraving door de duinen. Op het tracé is in 1999 een fietspad en een ruiterpad aangelegd. Met de aanleg van het fietspad verdwijnen de laatste betonnen voeten van de bovenleidingsmasten. Het tracé maakt hier een ruime boog naar rechts. In de boog staan drie objecten die veel weghebben van vlaggenmasten, opgebouwd uit twee spoorstaven met daartussen een betonnen plaat met een golfpatroon, waarschijnlijk verwijzend naar de zee.
 |
 |
 |
 |
Na de boog wordt de ingraving minder diep en staat bij de kruising met de Pompstationweg het haltegebouw Wittebrug-Pompstation. Het gebouw bestaat, net als de eerder genoemde haltes, uit twee gespiegelde dienstwoningen met daartussen een wachtruimte en toiletten voor de reizigers. Op de gevel aan de perronzijde zijn op dezelfde plek als waar in de tijd dat er nog treinen rijden reclameposters hangen, enkele informatieborden aangebracht.
Het fietspad loopt na het voormalige haltegebouw parallel aan de Van Alkemadelaan. Terwijl de omgeving van de voormalige Hofpleinlijn steeds verder afdaalt naar de zee, blijft het fietspad dankzij de oude spoordijk vrijwel op gelijke hoogte. Na enkele honderden meters verlaat het fietspad het oude tracé en is de spoordijk grotendeels afgegraven. Bij de kruising met de Harstenhoekweg staat de voormalige ZHESM-woning van de stationschef. Tot de sluiting van de spoorlijn ligt over de weg een driesporig viaduct en begint hier het emplacement van het Scheveningse kopstation Kurhaus. Van het stationscomplex dat maar liefst zes perronsporen telt, blijft niets bewaard. De ligging van het vijfhoekige gebouw en emplacement is alleen nog te herkennen aan het stratenpatroon. Op de plek van het voormalige stationsgebouw opent in 1960 een hotel. De rest van het voormalige emplacement is tot in de jaren ’90 voornamelijk in gebruik als parkeerterrein. Hierna komen hier twee grote appartementencomplexen en een parkeergarage.