Eind 1868 nemen de Staatsspoorwegen als eindpunt van Staatslijn B uit Harlingen in Nieuwe Schans het meest oostelijk gelegen station van Nederland in gebruik. Met het oog op het doortrekken van de lijn naar Duitsland krijgt Nieuwe Schans een groot standaard stationsgebouw van het nieuwe type derde klasse. Het gebouw kent een ruim en hoog middendeel met afgeschuinde hoeken naar de twee lagere zijvleugels. De Staatsspoorwegen laten diezelfde periode aan de Zaanlijn en in grotere plaatsen in de noordelijke provincies zo’n tien gebouwen van hetzelfde ontwerp neerzetten.
Wanneer de verbinding met Duitsland in 1876 gereed is, breiden de Staatsspoorwegen het emplacement van Nieuwe Schans uit met een polygonale locomotiefloods en een ruim douanegebouw met een U-vormige plattegrond dat tegen het stationsgebouw is aangebouwd.
Het grensoverschrijdende vervoer stelt echter niet veel voor en ligt na de Tweede Wereldoorlog zelfs jarenlang stil. Het grote stationsgebouw is in 1973 gesloopt. NS zet ter vervanging een eenvoudige, bijna vierkante keet voor de kaartverkoop neer. Ruim tien jaar later verdwijnt de spatie uit de stationsnaam en staat het station als Nieuweschans in het Spoorboekje. Eind jaren ’80 is het emplacement gereduceerd tot één spoor. Enkele jaren later verdwijnt ook de keet. In 2000 krijgt Nieuweschans weer een tweede spoor en een tweede perron. In 2009 krijgt de plaats Nieuweschans officieel de toevoeging ‘Bad’. Het station heet vanaf december 2013 Bad Nieuweschans.
De oude locomotiefremise uit 1877 is ondertussen aan het begin van de 21e eeuw opgeknapt. Het gerestaureerde en deels gereconstrueerde stationsgebouw van Zuidbroek laat zien hoe het oorspronkelijke ontwerp van het stationsgebouw van Bad Nieuweschans eruit ziet.
Op de foto boven dit artikel het stationspleintje van Bad Nieuweschans op 18 april 2015. Links op de foto is de enkele weken eerder onthulde gedenkzuil te zien ter nagedachtenis aan de deportatietreinen die hier tijdens de Tweede Wereldoorlog de grens over gaan.