De Spoorweg-Maatschappij Almelo-Salzbergen neemt in oktober 1865 de spoorlijn tussen Almelo, Hengelo en het Duitse Salzbergen in gebruik. In Borne komt een rijkversierd stationsgebouw. Het gebouw wijkt af van wat tot dan toe in Nederland gebruikelijk is en doet eerder typisch Duits aan. Het stationsgebouw heeft een hoog en breed middendeel met puntgevel en opvallende schoorsteen en twee verschillende lage zijvleugels. In de linkervleugel bevindt zicht de wachtkamer. De vensters en deurpanelen van de zijvleugel is net als het middendeel uitgevoerd in rondboogstijl De rechtervleugel is langer en herbergt een goederenloods. De vensters en deurpanelen zijn hier uitgevoerd in een aan de neogotiek verwante stijl. Al in 1882 is het stationsgebouw dusdanig verbouwd dat van het originele stationsgebouw nog weinig zichtbaar is. Bij de verbouwing is de linkervleugel met een verdieping verhoogd en komt er een lage aanbouw aan de zijkant. Ook de goederenloods is bij de verbouwing aanzienlijk vergroot. In de loop der jaren verdwijnen de meeste versieringen en is het gebouw geheel witgepleisterd.
In 1975 maakt het unieke stationsgebouw net als in veel vergelijkbare plaatsen plaats voor een standaardontwerp van NS. De zogenaamde tweekamerbungalow kent enkel de noodzakelijke dienstruimten en een wachtruimte. Het rechthoekige stationsgebouw bestaat uit betonsteen, houten kozijnen en houten liggers.
Op de foto boven dit artikel station Borne op 30 mei 2015.
