Met de opening van de spoorlijn Meppel – Groningen in 1870 krijgt Haren een eenvoudige halte met dito haltegebouw. Het lage rechthoekige gebouwtje fungeert voornamelijk als woning van de stationschef. NS sluit de halte in 1936. Het haltegebouw is dertig jaar later gesloopt.
Al aan het begin van de twintigste eeuw groeit Haren uit tot een forensenplaats voor gefortuneerde Groningers. Na de Tweede Wereldoorlog zijn enkele grootschalige woonwijken gebouwd. In 1968 neemt NS 200 meter ten noorden van de vroegere halte het nieuwe station van Haren in gebruik. Als nieuwe voorstadshalte van Groningen is het station als eerst in Nederland voorzien een gebouwtje van het type sextant. Van het zeshoekige standaardontwerp verschijnen in de periode 1968-1979 zestien soortgelijke stationsgebouwen.
Na het verdwijnen van de stationsfuncties, staat het stationsgebouw enige tijd leeg. Vooruitlopend op de ontwikkelingen rond het station is het gebouw in 2016 opgeknapt en geheel groen geschilderd. In 2018 en 2019 is het stationsgebied aangepakt en komt er onder andere een nieuwe onderdoorgang voor langzaam verkeer die tevens toegang biedt tot het eilandperron. Beide perrons krijgen een lift die dezelfde kleur krijgen als het stationsgebouw. Hiermee wordt het groene karakter van het dorp onderstreept. Het stationsgebouw is intussen voorzien van nieuwe banken en vrijwel geheel in gebruik als wachtruimte.
Op de foto boven dit artikel de groene sextant en de nieuwe liften en onderdoorgang van station Haren op 7 maart 2020.
