Als eindpunt van de lijn Leeuwarden – Stavoren krijgt het kleine Friese Zuiderzeestadje een zeer groot stationsgebouw. Het station is vooral bestemd voor de doorgaande reizigers tussen Amsterdam en Leeuwarden die tussen Enkhuizen en Stavoren gebruik maken van één van de veerboten. Ondanks dat het station aan een staatslijn staat, is het symmetrische gebouw van een uniek ontwerp. Het hoge middendeel is in verhouding zeer breed. Naast het middendeel komen twee lage vleugels. De zijvleugels krijgen twee bijna vierkante eindgebouwen. In november 1885 wordt het station in gebruik genomen. Al snel komt op enige afstand van het linker eindgebouw een vrijwel identiek vierkant gebouw. Tussen beide gebouwen komt een iets terugstaand gebouw met puntdak.
Nadat de Afsluitdijk gereed is, neemt het belang van de route via Stavoren en Enkhuizen snel af. In 1954 is dan ook de rechtervleugel van het stationsgebouw gesloopt. Tegelijkertijd verdwijnt een groot deel van het emplacement. In 1973 laat NS de laatste delen van het stationsgebouw slopen. Voor de reizigers komt er alleen een abri. Het eens redelijk omvangrijke emplacement is diezelfde periode teruggebracht tot een doodlopend spoor langs het perron.
Op de foto boven dit artikel is station Stavoren op 8 mei 2016 te zien.
Tijdens de opening van het station heet het Friese stadje aan het eind van de lijn Staveren. De Staatsspoorwegen kiezen er echter voor om het in die tijd al gangbare Stavoren te gebruiken. In 1943 krijgt het station officieel de juiste naam, Staveren.
In 1979 besluit de gemeente het stadje te hernoemen in het veelgebruikte en zo dus meer herkenbare Stavoren. Sinds dat jaar staat het station ook weer als Stavoren in het Spoorboekje.