Bij de opening van de Rhijnspoorweg naar Arnhem in 1845 krijgt Wolfheze een eenvoudige stopplaats zonder verder voorzieningen. Pas in 1899 krijgt het dorp een echt stationsgebouw. Het gebouw is rechthoekig en twee en een halve verdieping hoog. De Staatsspoorwegen passen hetzelfde eenvoudige ontwerp ’type Visvliet’ diezelfde periode op nog vijf plaatsen toe. Het eenvoudige bakstenen gebouw is uitgevoerd met kenmerken van het neorenaissance en kent als zodanig afwisselende patronen en sierbanden.
In 1913 is het gebouw aanzienlijk vergroot. Aan de straatzijde is voor het rechter deel van het gebouw een hoog nieuw gebouw neergezet. Voor het resterende deel van de voorzijde en de linker zijgevel komt een lange lage aanbouw met dakterras. De nieuwbouw biedt onder andere ruimte aan een extra wachtruimte en uitbreiding van de goederenbergplaats. In 1922 is het emplacement uitgebreid met een breed eilandperron.
Terwijl de andere stations van het type in de decennia na de Tweede Wereldoorlog zijn gesloopt, is het stationsgebouw van Wolfheze in 2006 gerenoveerd. Sinds dat jaar is het gebouw gemeentelijk monument. Op de benedenverdieping zit al sinds 1973 een winkel. Later is hier ook een horecagelegenheid bij gekomen. De bovenverdieping wordt al sinds jaar en dag bewoond.
Op de foto boven dit artikel de oostzijde van het stationsgebouw van Wolfheze op 26 juli 2014.